„Współpraca”

Młodzież ma zdolność do współdziałania ograniczoną do wykonywania poleceń,

bądź działań przynoszących pożytek natychmiastowy i tylko sobie,

przy braku inicjatywy do włączania się w działania prospołeczne i o skutkach dalekich.

Pamiętaj o dekalogu dla rodziców i wychowawców:

1. Nie upokarzaj dziecka, bo ono, tak jak ty, ma silne poczucie własnej godności.
2. Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.
3. Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.
4. Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie, kiedy popełniasz błędy.
5. Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.
6. Nie mów „zrobisz to, bo ja tak chcę” – jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
7. Jeżeli wydajesz polecenie dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić „z góry”.
8. Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z innymi dorosłymi przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że to ono miało rację.
9.  Gdy nie wiesz jak postąpić, pomyśl, jak ty poczułbyś się będąc dzieckiem.
10. Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka.

Relacje rodzice – dzieci, dotychczas oparte na jednostronnym szacunku, zmieniają się w relacje, w których autorytet dorosłych jest rezultatem ich określonych postaw.

Przekształcanie to nie może jednak oznaczać pełnego partnerstwa i niwelowania różnic.Rodzice nadal wychowują swe dorastające dzieci, a nieodłącznym elementem tego wychowania są wymagania.

Partnerzy nie wymagają od siebie, raczej oczekują i proszą.

Nastolatki to nie dzieci. Każdy z nich w odrębny sposób, w innym tempie i rytmie, doświadcza zmian rozwojowych.
Dorośli muszą zrozumieć, że zmiany te wpływają na zachowanie dzieci.

Nasze dzieci potrzebują nas bardziej niż kiedykolwiek przedtem, ale potrzebują w zupełnie inny sposób.

Zachęcanie nastolatka do współpracy

Zamiast:                                      Spróbuj:

Rozkazywać                                  Opisz problem

Atakować                                       Opisz co czujesz

Obwiniać                                       Udziel informacji

Grozić i nakazywać                     Zaproponuj wybór

Wygłaszać „kazanie”…               Powiedz to jednym  słowem

Wytykać to, co jest złe                Określ swoje oczekiwania lub wartości

Złośliwych napomnień               Zrób coś zaskakującego

Zrzędzenia                                    Napisz liścik

Pamiętaj – żeby nastolatek usłyszał co do niego mówisz, niezbędne jest, aby czuł się szanowany.

Szacunek, aprobatę i uznanie dla dziecka budują pochwały.

Jak chwalić?

1. Przyłap nastolatka na dobrym zachowaniu.
2. Stwórz możliwość udzielenia nastolatkowi pochwały, złóż mu propozycję, której nie może odrzucić.
3. Chwal za to, że nie zachowuje się „źle”.

Zapraszamy do części 4: LINK

Tekst: Beata Ogonowska-Woźniak

Grafika: demotywatory.pl; deon.pl; hozelefka.pl; psychologiadziecka.org